In mijn research document heb ik het veel over kleding, maar ik wil ook open staan voor andere (textiel) producten. De eerste ideeën die ik had vanuit mijn experimenten, het tafelkleed of een kledingstuk, vond ik al heel interessant. Verder dacht ik nog aan textiel voor interieur stoffen. Maar over de eerste twee ideeën was ik zo enthousiast en het voelde gelijk goed dus besloot ik deze nog iets verder uit te denken om daarna de keus te maken.
Ik ging het idee van het tafelkleed nog iets meer uitdenken, het tafelkleed van je leven. Hoe mooi zou het zijn als je dit kleed je leven lang gebruikt, wat je op tafel legt bij speciale momenten, er vlekken op komen wat herinneringen zijn van die mooie momenten, zoals samen kerst vieren. En je dit kleed wanneer je overlijdt gebruikt als alternatief voor de doodskist? Uitvaarten hebben namelijk een aardige milieu-impact, een specifiek aandeel hierin is de doodskist. Wettelijk is het niet verplicht om een lichaam in een kist te leggen, en toch wordt menig boom gekapt om vervolgens na belastend transport te worden begraven of verbrand. Een stoffen omhulsel (ook wel lijkwade of doodskleed genoemd. (zie afbeelding hieronder) is een veel duurzamer alternatief. Het inwikkelen van de overledene kan ook een mooi persoonlijk ritueel zijn die helpt bij het rouwproces.
Ook interessant is het doodhemd. Ooit was het in ons land gebruik om je doodshemd klaar te hebben liggen in je linnenkast, voor als het zover is. Vaak werden de doodshemden als onderdeel van de huwelijksuitzet met de hand gemaakt door de vrouw. Het had doorgaans de vorm van een lange hemdjurk, uitgevoerd in wit linnen en was voorzien van persoonlijke borduursels, het huwelijksjaar en de initialen. (zie afbeelding hieronder) Eenmaal af werd de naald ritueel verbrand, want deze bracht ongeluk. De kleden werden twee keer gedragen: de eerste keer tijdens de huwelijksnacht en vervolgens werden de kleden achterin de kast gelegd, dat ze maar lang niet nodig zouden zijn voor de tweede keer: in het graf. (“Verdiepen – Het doodskleed als duurzamer alternatief voor de kist – Bij Afscheid”) We hebben het er misschien liever niet over maar de dood hoort natuurlijk ook bij het leven. Om het wat idee wat visueler te maken heb ik wat schetsen gemaakt (zie afbeelding hieronder), met wat ideeën erbij over de producten. Ik neig op het moment erg naar het kleed, omdat je het gebruikt op de momenten van samenzijn. Je maakt samen mooie herinneringen door middel van vlekken op het kleed. Aan het einde van je leven neem je deze herinneringen met je mee.
Op het kleed wil ik misschien 1 of een paar vlekken printen om het maken van vlekken te stimuleren, en het niet als iets engs te zien. Maar dit zal subtiel zijn want natuurlijk wil ik dat mensen hun eigen patroon laten onstaan, dus zal deze vlek misschien ergens in de hoek te vinden zijn. Om wat meer verschillende vlekken te krijgen (en ook omdat ik het verrassend en leuk vind om vlekken te maken) heb ik op een stuk stof vlekken gemaakt die ik hiervoor zou kunnen gebruiken (zie de ingescande pagina’s hieronder) evenals de vlekken die zijn ontstaan tijdens het vlekkendiner en op de shirts. De komende 2 weken ga ik dit idee wat verder uitwerken. Ook ga ik werken aan de verpakking en hoe ik het idee goed overbreng. Vanuit waar ga ik deze kleden aanbieden? Kan ik verschillende opties in stoffen en kleuren aanbieden? Ook lijkt het mij interessant om eens aan de lokale begrafenisondernemer te vragen of er vraag is naar lijkwades en wat hij/zij van het idee vindt. Het lijkt mij ook mooi om voor dit kleed oude stoffen of tafellakens te gebruiken en deze een 2e leven te geven in mijn product. Ik wil het kleed geen doodskleed of lijkwade noemen, dat vind ik wel heel hard, ik dacht meer aan een levenskleed, omdat je dit kleed tijdens je leven gebruikt.
