Concept
Vlekken, we zien ze het liefst zo snel mogelijk weer verdwijnen. De normen en waarden van de maatschappij hebben besloten dat vlekken vies en ongewenst zijn. Textiel met vlekken word gelijk afgeschreven want wie wil er nou nog iets met vlekken hebben? Vlekken roepen vaak een negatieve emotie bij ons op maar wat nou als we vlekken gaan zien als iets positiefs? Het Levenskleed van Studio vlek is een kleed waarop vlekken juist een waardevolle toevoeging zijn, een herinnering van een moment of tijd in je leven. Het daagt de huidige norm van ‘vlekken zijn vies’ uit.
Tafelkleed
Het Levenskleed van Studio Vlek wordt gedurende het leven gebruikt als tafelkleed ten tijde van mooie momenten die je met elkaar deelt. ‘Samen’ is in de huidige tijd met het Pandemie steeds belangrijker geworden, omdat we een tijd echt samenzijn gemist hebben worden deze momenten steeds waardevoller. Een tafelkleed gebruik je tijdens het eten, dan worden er vlekken gemaakt en na verloop van tijd ontstaat er een persoonlijk patroon op het kleed. Deze vlekken zijn herinneringen aan die momenten samen. Door het levenskleed word je gestimuleerd om meer samen te eten en tijdens het eten wordt het vlekken patroon wat ontstaat ook een onderwerp van gesprek. Laten we het eens over de vlek hebben.
Op de rand van het kleed staat een handtekening van Studio Vlek. Verder is het kleed helemaal leeg, klaar om zelf herinneringen te maken in de vorm van vlekken.
Uit onderzoek blijkt dat wanneer producten een emotionele waarde voor ons hebben wij deze producten niet snel weg doen. Het Levenskleed geeft de vlekken die worden gemaakt een emotionele waarde met zich mee. Veel ontworpen producten verliezen hun waarde naarmate het product meer gebruikt word, ze worden oud, dit laat sporen na en dit zien we als negatiefs. Het levenskleed word steeds waardevoller naarmate het ouder word. Het is een product dat je gebruikt voor het leven. Het kleed is gemaakt van stoffen met ‘imperfecties’, deze stoffen geeft Studio Vlek in het Levenskleed een 2e leven. Studio vlek hoopt dat met dit levenskleed fijne gesprekken ontstaan en mooie momenten worden gedeeld.
Lijkwade
Het Levenskleed is niet alleen een tafelkleed, het idee is dat je het kleed aan het eind van je leven kunt gebruiken als lijkwade. Hoe mooi is het dan dat je al die mooie herinneringen met je meeneemt. Over de dood willen we vaak nog niet nadenken maar ook de dood hoort bij het leven. Tijdens het eten met dierbaren kan een mooi moment zijn om het er over te hebben. Waar we misschien niet snel bij stil staan is dat veel uitvaarten een behoorlijke milieu-impact hebben, een specifiek aandeel hierin is de doodskist. Het is wettelijk niet verplicht om het lichaam in een kist te leggen toch wordt menig boom gekapt om vervolgens na belastend transport te worden begraven of verbrand. Houten kisten kunnen ook best kostbaar zijn, het levenskleed is qua prijs heel toegankelijk. In de verpakking zit een vakje met daarin een beschrijving waarop de manieren van inwikkelen te zien zijn. Het inwikkelen van een dierbare kan een mooi en persoonlijk afscheidsritueel zijn
Afscheidshemd
Vroeger was het in Nederland een gebruik om je doodshemd zelf te maken, deze werd 2 keer gedragen, de eerste keer tijdens de huwelijksnacht en vervolgens werden de kleden achterin de kast gelegd, dat ze maar lang niet nodig zouden zijn voor de tweede keer, bij je begrafenis. Naast de lijkwade is het mogelijk om van het levenskleed een afscheidshemd te maken, een modern doodshemd die je kunt dragen tijdens je afscheid. Achter op het kleed staan 2 lijnen gedrukt waarmee je op een simpele manier het afscheidshemd kunt maken, deze hoef je alleen maar door te knippen
De verpakking
In deze verpakking kun je het levenskleed opbergen wanneer je het niet gebruikt.
In de verpakking zit het kleed, een lint om de lijkwade of afscheidshemd af te sluiten, de gedachte achter het levenskleed en in een vakje in de verpakking zitten de instructies zitten voor de manieren van inwikkelen en het maken van het afscheidshemd.
Kleuren
Het kleed kan met natuurlijk verfstoffen worden voorgekleurd, hier zie je wat kleurstalen gemaakt van groente en fruitresten, zo kunnen mensen naast wit ook kiezen uit een aantal basis kleuren.
Stakeholders
Ik heb 3 bedrijven gecontacteerd die mij interessant leken om eventueel mee samen te werken of aan wie ik wat vragen wilde stellen, misschien konden ze mij nog tips geven over mijn product.
Blycolin levert linnenservice voor hotels en restaurants, op hun instagram zag ik dat ze duurzaamheid belangrijk vinden. Zij krijgen vaak linnengoed terug met een gaatje of vlekje, deze kunnen zij niet meer verkopen. Het zou natuurlijk mooi zijn als ik dit linnen zou kunnen gebruiken voor het Levenskleed. Ik heb vorige week even met ze contact gehad, ze waren erg enthousiast over het idee, we hebben over 2 weken een afspraak staan om het er verder over te hebben.
Uitvaartondernemer
Ook ben ik langs gegaan bij een lokale uitvaartbegeleider, ik was benieuwd of er veel mensen kiezen voor een lijkwade en ook wat zij van het idee vond.
Ze zei dat steeds meer mensen kiezen voor een lijkwade, het is in opkomst, de doodskist word nu nog wel het meest gebruikt. Ze vond het een heel mooi idee, ze vertelde ook dat een lijkwade aan een aantal punten moet voldoen, qua stofdikte en afmetingen.
Crematorium ’t Lief
Bij crematorium ’t lief zijn ze erg bezig met duurzaamheid. Ze vond het idee mooi en persoonlijk. Ze vroeg zich wel af of het wel hygiënisch is en ze zei wel dat mensen soms bepaalde tradities hebben bijvoorbeeld vanwege cultuur, als een sobere lijkwade. Maar over het algemeen ziet zij de lijkwade steeds meer, ook meer persoonlijke lijkwades met tekeningen bijvoorbeeld. Het maakt het afscheid zachter.
Het is moeilijk om dit product in een hokje te plaatsen. Het is niet echt een tafelkleed, het past ook niet bij de uitvaartproducten, daar kom je meestal pas als het zover is. Daarom wil ik het voor nu verkopen vanuit mijn eigen label Studio Vlek.
Het is een product voor mensen die duurzaamheid belangrijk vinden, die open staan voor nieuwe ideeën. Fysiek zie ik het product liggen in een concept store, waar je design en wat meer bijzondere producten kunt vinden.
Reacties
Het product is moeilijk echt te testen omdat het iets is wat je in de loop der jaren gebruikt. Het vlekkendiner was een manier om het idee te testen en een conclusie daaruit was dat mensen open stonden om het over de vlek te hebben. De meeste mensen aan wie ik het vertelde moesten het idee eerst even laten bezinken, maar vonden het wel een mooi idee vanwege het verhaal erachter
“Ik vind het een heel mooi idee, vlekken gaan zien als herinneringen van speciale momenten
ik zou zo’n persoonlijk kleed graag willen bij mijn afscheid”
“Ik moet wel even wennen aan het idee, het is even wat anders. Maar mijn intresse voor het product is zeker gewekt, ik denk wel dat je door het product anders naar de vlek kijkt”
“Het idee achter het levenskleed vind ik heel bijzonder, ik moet het idee even laten landen maar vind het wel mooi. Het stimuleert ook samenzijn”
Ode aan de vlek – Levenskleed
Ik eindigde mijn vorige presentatie met de ode aan de vlek prints, gemaakt van groente en fruitafval, hoewel ik ze interessant en mooi vond merkte ik dat mijn verhaal erachter niet klopte. Ik stelde vragen over de maatschappelijke waarde van de vlek terwijl ik die niet echt onderzocht. Ik zette hiermee 2 lijnen uit met aan de ene kant de techniek en aan de andere kant de waarde van de vlek. Ik heb toen besloten mij te focussen op de vlek omdat ik dit een interessant gegeven vind. We maken ze allemaal en toch doen we er alles aan om vlekvrij te blijven. Toen ik voor deze richting koos vond ik ‘mooie vlekken maken’ niet echt meer kloppen. Waardoor mijn onderzoek uiteindelijk leidde tot een ander eindproduct.
Hoewel het wel spannend was om aan een nieuw onderzoek te beginnen in een korte tijd ben ik wel blij dat ik dit heb gedaan. En ook al is mijn product nog niet echt af, het is een prototype die ik verder kan ontwikkelen.
Ik kom vaak tot mijn ideeën vanuit het maken, theoretisch onderzoek is niet altijd mijn sterkste kant dus de resit was een mooie kans om mij meer op het onderzoek en concept te focussen. Ik moest ook even loslaten dat mijn eindproduct niet perse iets ‘moois’ hoefde te zijn, uiteindelijk vind ik het verhaal erachter veel waardevoller.
