Vlek patroon
Een ander item waar vaak vlekken op komen is natuurlijk kleding. In dit experiment wilde ik zien wat er gebeurde als ik voor een 2 weken de vlekken die ik maak op mijn t-shirt en niet zou uithalen. Zoals ik al schreef in de introductie van dit onderzoeksverslag was ik benieuwd of er inderdaad een patroon zou ontstaan. Ik ben een echte knoeierd dus dat moest wel goedkomen. Ik droeg voor 2 weken hetzelfde shirt, deed deze alleen uit als ik echt wat anders aan moest. Zou dit mijn blik op de vlek veranderen?
In het begin was ik mij erg bewust van het witte shirt waardoor ik er extra op lette dat ik geen vlekken maakte, maar na een paar dagen had ik het niet meer echt door. Elke ochtend nadat ik het shirt had aangehad maakte ik een foto. Je ziet het patroon ontstaan. (de fotoreeks kun je zien op de volgende pagina). Het was in het begin best raar om een shirt met vlekken aan te hebben, ik voelde mij dan ook een beetje vies. Maar ik kreeg steeds meer waardering voor de vlekken en het patroon dat ontstond, ging erop inzoomen, de vormen, kleuren, structuren en hoe de verschillende materialen reageren op de stof. Sommige lopen erg uit andere helemaal niet, het is best fascinerend. Ook was het leuk om na te gaan welke vlek van welk moment was. Mijn omgeving wist waar ik mee bezig was en waarom ik het shirt aanhad, dus die reageerde wel positief over het algemeen.
Observatie
Maar wat ik toch wel eng vond is als ik naar buiten moest in het shirt, en mensen tegenkwam die niks van mijn project afwisten. Ik kon vaak een jas dragen maar op een mooie dag besloot ik om zo naar buiten te gaan en te letten op de reacties die ik kreeg. Veel mensen keken een beetje raar naar mijn shirt, sommige moesten lachen, andere keken met afkeur, weer andere hadden het totaal niet door. 2 keer werd ik aangesproken. 1 keer met “ je weet dat er vlekken op je shirt zitten?” en met “ Er zit een vlek op je shirt”. Op de laatste zei ik “ja ik weet het, ik vind het niet erg”. Wat vind u van vlekken? Die mevrouw was toen toch een beetje verbaasd geloof ik ze reageerde er niet echt op. Hoewel ik het toch een best een stap vond om met mijn vlekkenshirt naar buiten te gaan sta ik wel achter mijn vlekken visie en denk ik ook dat de vlek een goede gesprekstarter kan zijn. Vlekken roepen toch een bepaalde emotie op, vaak nog negatief. Maar waarom zou dit niet positief kunnen zijn? Naar mate het patroon zich meer vormde kreeg ik ook minder blikken, mensen gingen misschien denken dat het zo hoorde. Je hebt geen prints en dessins meer nodig op je kleding, alleen vlekken!
Ook bij dit experiment ging ik nadenken over eventuele producten, ik dacht een beetje aan hetzelfde concept als het tafelkleed maar dan voor kleding. Mode waar al vlekken in het textiel zitten, je hoeft het patroon alleen maar af te maken door middel van mooie herinneringen te maken. Je stimuleert zo om minder te wassen, want je wilt de vlekken niet kwijt, het patroon ontstaat als je het item gebruikt en mooie of minder mooie momenten beleeft, het leven. Hopelijk gaan mensen hierdoor anders tegen vlekken aankijken, ook wanneer het op een product komt waar het niet ‘hoort’. Een nadeel is misschien dat je een kledingstuk toch af en toe moet wassen waardoor de vlekken eruit gaan. Dit kan ook een voordeel zijn omdat je zo een nieuw patroon kunt maken.
